Faithful-volgers van Berkeley Place, sta me toe om je het beste rapalbum van het jaar voor te stellen. Voor het eerst omdat het zwarte album van Jay-Z een album heb gehoord dat me deed stoppen met mijn auto en stopte.
Ik vond het geweldig in het eerste Clipse -album, omdat (a) het iets anders was dan al het andere, en (b) het was een vroeg voorbeeld van hoe geweldig Pharrel’s productie zou kunnen zijn. En de “we hebben het voor goedkope” mixtape-serie laten zien dat Ab-Live, Malice, Pusha-T en hun bemanning beter kunnen spugen dan veel groter genoemde rappers-over dezelfde beats. Toen kwam de hel geen woede uit en werd een van mijn top 10 favoriete rapalbums aller tijden.
Dan niets. Voor een lange tijd.
En nu heeft Malice een “nee” aan zijn naam toegevoegd en zichzelf opnieuw uitgevonden als een christelijke rapper. Maar hij is niet heiliger dan u. Hij zegt je dat je je zorgen moet maken, maar hij staat je ook de keuze toe dat niet te doen.
Het titelnummer, hoor je hem, waarop geen kwaadaardigheid praat over hoe hij het kind van zijn moeder heeft vermoord door hem voor te stellen aan cocaïne, en hoeveel hij wil dat pusha-t zich bij hem in de hemel doet, is krachtig niet omdat het ongeveer nee is Malice’s eigen verlossing, maar omdat het om zijn zelfacceptatie gaat.
Overal praat nog steeds geen kwaad over het straatleven, maar het is in zijn verleden – en hij is beter omdat hij er doorheen is gegaan.
Ik heb altijd gezegd dat Jay-Z mijn favoriete rapper is, gebaseerd op de kracht van zijn eerste drie albums, The Power of the Black Album en zelfs zijn vermogen om haken te maken en wijsheid te leveren op platen die hij na ‘pensionering heeft gemaakt. ” Maar zijn laatste paar albums zijn afgeschreven. Jay-Z werd rijk en zijn leven veranderde hierdoor. Zijn smaak veranderde toen hij werd blootgesteld aan veel meer invloeden (zoals moderne kunst) en ervaringen (zoals een familieman zijn). Maar hij rapt nog steeds over zijn verleden met herinnering. Hij leerde van de straten en hij past die kennis toe op het ‘spel’ om in de 1 procent te zijn.
Geen kwaadaardigheid staat in sterk contrast: hij rapt ook over zijn verleden, maar zijn doel lijkt te zijn om te zeggen: “Ik ben waar je nu bent en ik heb een uitweg gevonden.” Hij zoekt naar impliceren in zijn leven niet gebaseerd op hamsteren, maar op delen. Dus, waar de boodschap van Jay-Z over hoe hij een onbegrepen rijke jonge jongen is, praktisch niet-relateerbaar is geworden, heeft geen kwaadaardige zichzelf veel herkenbaarder gemaakt. Veel van zijn fans hebben nooit drugs op de hoek verkocht, maar iedereen kan begrijpen hoe wanhoop ons slechte keuzes doet maken.